Als je iedereen altijd tevreden wil stellen, gaat dat ten koste van jezelf en jouw behoeften. En de frustratie daarover snoep of snaai je weg…
Verdrietig
Ze is aan de slag gegaan met zichzelf in mijn traject, het valt niet mee, er vloeien regelmatig tranen, maar langzaamaan gaat ze het herkennen en af en toe lukt het haar al om andere keuzes te maken en oh, wat voelt dat onwennig en spannend. En dat het helemaal niet over snoepen en snaaien en hoe daar mee te stoppen gaat, dat was na 1 sessie al duidelijk, dus daar hebben we het niet meer over.
Wat heeft zijn nodig?
Lachend sluiten we de sessie af, want naast die intensiteit vind ik humor ontzettend belangrijk om lucht en licht te krijgen in de soms best zware thema’s.
Zorgen voor anderen
Ik zie het zoveel om me heen: vrouwen die proberen al die ballen in de lucht te houden, het zo goed mogelijk te doen op hun werk, thuis, als mantelzorger, als vriendin. Vaak ook zo mee gekregen vanuit thuis, alle emancipatie ten spijt….
En als het motto thuis dan ook nog was: “niet piepen” of “kom op, stel je niet zo aan”, dan heb je al jong afgeleerd om naar je gevoel te luisteren of aandacht te besteden aan wat jij nodig hebt, want daar was geen aandacht voor…
Eten wordt je beloning, je troost
En zoals een van mijn cliënten ooit zei: “Ik heb al jong geleerd dat ik me beter voelde als ik iets lekkers at….”
Op die manier wordt eten de manier om jezelf te troosten, te verdoven, te belonen, te verwennen, alles om je maar even beter te voelen.
Maar door dat eetgedrag word je zwaarder en dat wil je niet, dus ga je strenger zijn voor jezelf, ga je op dieet, en dat werkt (soms) wel even, maar daarmee vergeet je dus dat dat eten een functie had: troost, verdoving, beloning…
Je wil het anders…
En als dat niet meer mag, hoe ga je dan om met al die nare gevoelens? Hoe hou je het dan vol om het alsmaar iedereen naar zijn zin te maken en jezelf weg te cijferen? Niet dus, en dus begin je weer met eten en beland je in die vicieuze jojo-cirkel, die steeds moeizamer wordt.
Dat kan rechtstreeks via deze link
Warme groet en zorg goed voor jezelf,
Saskia
PS
En misschien denk je nu: ja daar zit wel iets in, maar het is nu december, dus daar ga ik me toch in deze maand niet mee bezig houden, dat komt wel weer in januari. En ik snap je, maar toch daag ik je uit: doe het wel! In dat gesprek laat ik je sowieso zien hoe je door die feestdagen en al dat eten heen komt, zonder aan te komen (want dat kan echt) en als je echt aan de slag wil, dan plannen we het traject meteen in en kan je gelijk in januari aan de slag!
