Misschien was het jullie opgevallen, maar waarschijnlijk niet want je hebt wel wat anders aan je hoofd: het was even stil vanuit mij met de 2-wekelijkse blogs.
Paniek: hoe moet dit?
Door alle gebeurtenissen die de afgelopen weken over ons heen zijn gekomen, viel ik even stil: wat komt er allemaal op me af, hoe moet dat? Na de eerste initiële paniekreactie: oh hemel, hoe moet dat nu met 5 kinderen de hele dag thuis, waarvan er 2 homeschooling moeten krijgen van hun moeder en je die andere 3 niet helemaal aan hun lot over kan laten, want dan komen deze pubers voor het middaguur niet eens hun bed uit! Hoe kan ik werken als dat er allemaal bij komt? Daarna schoot ik door naar de volgende reactie: praktisch alles gaan regelen. Daar ben ik goed in, meteen in de doe-modus schieten, want mijn kinderen zullen natuurlijk geen achterstand op lopen, ik ga dat varkentje wel even wassen! In deze doe-modus ging ik natuurlijk volledig voorbij aan mezelf, dus aan het eind van de dag lag ik uitgeteld op de bank. En ging ik paaseitjes eten, want die had ik wel verdiend, toch?
Wat doe ik eigenlijk?
Het duurde even voor ik het patroon door had, zo gaat dat meestal… Ergens in de tweede week, nadat ik van 2 eitjes, naar 3, naar een half pak, naar shit bijna een heel pak was gegaan, kwam het besef: wat ben ik aan het doen? Behalve dat ze steeds minder bijzonder waren, ik er steeds meer nodig had om dezelfde ontspannende roes te ervaren en ik vervolgens enigszins duizelig en misselijk van de hoeveelheid suiker door het huis doolde en niet kon slapen, kwam langzaam het besef dat ik iets probeerde weg te eten.
Wat is mijn werkelijke behoefte?
Die paaseitjes gingen niet over een behoefte aan suiker, of omdat ik zin had in iets lekkers, die paaseitjes gingen over een behoefte in mezelf: een behoefte aan steun, troost, geruststelling, ontspanning, rust. Maar in plaats van mezelf dat te geven of er in ieder geval naar op zoek te gaan, dempte ik die onprettige gevoelens met paaseitjes. En toegegeven, dat werkte in het begin best goed, want het gevoel van een smeltend praline-eitje op je tong is werkelijk verrukkelijk. Maar de initiële verrukking maakte dus stiekem plaats voor misselijkheid en nog erger: een gevoel van leegte.
Besef
En toen kwam het besef: wat ik aan het doen ben is het dempen van negatieve gevoelens met lekker eten, zodat ik niet echt hoef stil te staan bij die negatieve gevoelens. Zodat ik niet hoef stil te staan bij wat ik echt nodig heb. Want dat is heel eng, want wat ik echt nodig had, was niet zo simpel op te lossen, dat was iets meer voor nodig dan suiker en cacao.
Wat dan wel?
Maar ik ben het aangegaan: ik ben 2 keer per week naar het kantoor van mijn man gegaan voor de broodnodige rust en het kunnen werken aan mijn bedrijf. In volledige stilte, kwam ik tot mijzelf, raakte ik geïnspireerd en kreeg ik meer gedaan dan normaal in een dag aan de keukentafel. Ook ben ik, gestimuleerd door het prachtige weer, lange wandelingen gaan maken aan het eind van de middag, vaak luisterend naar een inspirerende podcast. Ook ’s avonds in bed probeerde ik bewust te ontspannen door het doen van een aantal ademhalingsoefeningen.
Sta stil bij wat er echt nodig is
En is alles dan nu opgelost? Nee zeker niet, maar het gevoel van leegte heb ik kunnen vullen en natuurlijk is er nog steeds onzekerheid over hoe het verder moet allemaal, dat is denk ik voor iedereen herkenbaar, en dat is ook ok, dat gevoel mag er ook zijn, maar ik probeer het niet meer weg te drukken met paaseitjes. Ik probeer te kijken naar wat de werkelijke behoefte is en daar een vervulling aan te kunnen geven. Zo ben ik gisterenavond om 23.30 toen ik me rusteloos voelde, toch even een korte wandeling gaan maken in het volle licht van de supermaan. Prachtig was dat! Ik heb heel bewust stil gestaan in het veld, heel bewust adem gehaald en mijn verlangens uitgesproken. Toen ik thuis kwam voelde ik me ontspannen en rustig en ik heb heerlijk geslapen.
Met deze blog hoop ik jullie te inspireren om in deze verwarrende tijd goed te luisteren naar je echte behoeftes en die te erkennen en te kijken hoe je ze kan vervullen, zonder ze te dempen met paaseitjes of andere lekkere dingen.
Het allerbeste gewenst voor jullie allemaal en jullie dierbaren!
P.S. Herken je je in bovenstaande en zou je het ook graag anders willen? Plan een vrijblijvend gesprek met me in, waarin ik samen met jou kijk naar hoe je los kan komen van deze patronen.
