De vrouwen die ik begeleid, verzuchten vaak: “Waarom kan ik nou niet stoppen met eten, terwijl ik weet dat het slecht voor me is?” Ze zijn teleurgesteld in zichzelf, in hun gebrek aan wilskracht, ze vinden zichzelf zwak.
Maar zoals ik altijd zeg: dat eetgedrag heeft een goede reden. En die reden is dat het “de pleister tegen het bloeden” is. Want heel vaak zit er onder dat eetgedrag een negatief gevoel: angst, verdriet, frustratie, boosheid. Dat is eigenlijk de “wond” en om te zorgen dat die wond stopt met bloeden, plak je er een pleister op. Dus om het negatieve gevoel te dempen, ga je eten.
Als je bij een bloedende wond de pleister verwijdert, begint die wond natuurlijk weer met bloeden. Dus als je niet eet om je negatieve gevoelens te dempen, komen die weer naar boven! En dat wil je niet.
Aandacht
De enige manier om te zorgen dat je geen pleister nodig hebt, is door de wond goed te verzorgen, daar aandacht aan te besteden en die te geven wat nodig is om te helen. Dan heb je daarna geen pleister meer nodig.
Zo is het dus ook met negatieve gevoelens: verzorg ze goed, geef ze de aandacht die ze nodig hebben en dan heb je dat eten niet meer nodig om je beter te voelen (en dat wist je natuurlijk ook al, want je ging je ook niet beter voelen door dat eten).
Oplossing?
Nou duidelijk toch? Dan gaan we dat morgen anders doen, probleem opgelost!
Tsja, helaas is het natuurlijk niet zo simpel, ja het concept wel, maar de uitvoering ervan niet. Want iets dat je al jaren zo doet, verander je niet even simpel door een nieuw inzicht.
Bewustwording
De eerste stap is bewustwording, want het “eten als pleister voor het bloeden” doe je veelal onbewust. Het is niet zo dat je denkt: ik voel me vandaag verdrietig door iets dat ik heb meegemaakt, dus ik ga een reep chocola pakken om me beter te voelen en als ik het dan op heb is mijn verdriet weg.
Gewoon omdat het lekker is….
Vaak als ik mijn cliënten voor het eerst laat nadenken over waarom ze die chocola pakken, zeggen ze vrijwel allemaal: “gewoon omdat het lekker is” of “omdat ik er zin in heb”. Één van de eerste oefeningen die ik ze laat doen, is nadenken over waarom ze iets eten en hoe ze zich daarbij voelen. Voor veel cliënten in het begin een frustrerende oefening. Ze worden boos op zichzelf omdat ze niets kunnen bedenken (ook een leuke hè: bedenken hoe je je voelt, heel interessant onderwerp voor een volgende keer). Soms worden ze ook boos op mij: “Wat een stomme opdracht, ik voel helemaal niets, ik heb gewoon zin in chocola!”
Verandering
Maar langzaam maar zeker, als we erover verder praten en ze het oordeel over zichzelf (waarom kan ik er niet vanaf blijven) los kunnen laten, vallen er steeds meer stukjes op zijn plek en gaan ze steeds beter zien welke gevoelens er onder dat eetgedrag zitten, wat die “wond” nou precies is. En dat is het begin van de verandering, daar ligt oplossing.
En door de “wond” de aandacht te geven die nodig is, is de pleister niet meer nodig. En hoef je dus niet op wilskracht de chocola te laten liggen, maar kun je van chocola genieten als je daar oprecht zin in hebt en kun je jezelf geven wat echt nodig, als het niet gaat om chocola maar om een pleister voor de “wond”.
Zou jij ook graag willen kijken voorbij je eetgedrag, willen snappen waarom je die chocola en chips blijft pakken ook al weet je dat het slecht voor je is?
Waarom plan je niet gratis een vrijblijvend gesprek met in, waarin ik samen met jou kijk hoe het geheim voor jou kan werken.
