Iets NIET doen klinkt heel simpel, maar is het eigenlijk niet. Als een iemand tegen mij zegt: “ik ga niet meer snoepen”, dan vraag ik altijd: “wat ga je dan WEL doen?”
Meestal word ik dan vreemd aangekeken: wat bedoelt ze?
Nou, je doet altijd wat, er ontstaat niet ineens een vacuüm als je iets niet doet.
Dus neem snoepen: als je zegt ik ga niet meer snoepen als ik zit te Netflixen, dan ontstaat er dus een soort “gat”. Eerst snoepte je, nu niet meer, dus wat doe je dan daarvoor in de plaats?
Want het klinkt wel heel simpel: niet meer snoepen tijdens het Netflixen, maar als je eenmaal zit dringt de gedachte aan snoep zich waarschijnlijk weer op, al was het maar omdat je die gewoonte had ontwikkeld. Dus nu zit je op die bank, Netflix draait en jij gaat denken: ik ga NIET snoepen, ik ga NIET snoepen, ik ga NIET snoepen.
Roze olifant
Maar ik weet niet of je dat verhaal van de ROZE OLIFANT al kent, vermoedelijk wel. De opdracht luidt dan: denk NIET aan een roze olifant. En je hebt vast net als iedereen ervaren dat je voorheen nooit aan een roze olifant dacht en nu je die opdracht hebt gekregen ineens een levensgrote roze olifant in gedachten ziet. En hoe hard je ook je best doet om er niet aan te denken, dat lukt met geen mogelijkheid…
Vervang nu de roze olifant door snoep en je snapt mijn punt!
NIET werkt niet
Het toevoegen van het woordje NIET maakt dus blijkbaar voor je hersenen niet uit: NIET DENKEN aan een roze olifant = WEL DENKEN aan een roze olifant. Je brein wordt getriggerd door de roze olifant. Met snoepen werkt het precies zo: NIET DENKEN aan snoepen = WEL DENKEN aan snoepen. Dus je brein wordt getriggerd door “snoepen” en je kan nergens anders meer aan denken…. Een mission impossible dus.
Maar hoe los je dat dan op? Want je wil echt niet meer snoepen als je zit te Netflixen.
Wat ga je WEL doen?
Dan kom ik terug bij de vraag in mijn introductie: wat ga je dan WEL doen?
Bedenk dus wat je in de plaats van dat snoepen gaat doen, want dan kan je daar je aandacht op richten.
Één van mijn cliënten ging breien tijdens het Netflixen, want zo zei ze: “dan zijn mijn handen lekker bezig, dus kunnen ze ook geen chocola of chips pakken, bovendien wil ik niet dat mijn breiwerk vies wordt, dus zelfs als mijn partner wel chocola of chips pakt, kan ik er niet van eten, want dan worden mijn handen vies.”
En voor je nu denkt: ja maar, ik kan helemaal niet breien! Dat hoeft natuurlijk ook niet.
Bedenk iets wat jij zou kunnen doen. En dat kan van alles zijn: lekker in een voetenbadje gaat zitten (dan kun je namelijk niet naar de keuken lopen om iets te eten te halen), lekker knuffelen met je partner (daar kan geen chocola tegenop toch?), kroelen met je kat of hond, spelen met zo’n ADHD-speeltje wat ze kinderen geven (fidget toy), een maskertje voor je handen, het maakt niet uit. Als het maar iets is dat je WEL kan doen, waardoor de aandacht voor hetgeen je NIET wil doen, naar de achtergrond verdwijnt.
Begrijpen hoe jouw eetgedrag werkt
Want om blijvend ander eetgedrag aan te leren, is het belangrijk om te begrijpen hoe dat eetgedrag werkt, welke overtuigingen en gewoontes daar achter zitten en vooral hoe je dat gedrag dan succesvol kan veranderen. Zodat je niet op wilskracht je hoeft te gaan zitten verbijten om maar niet te snoepen, waarvan je nu al weet dat je dat niet lang vol gaat houden.
Als jij daar ook mee aan de slag wil, is mijn online programma zeker de moeite waard. Daarin ga je stap voor stap dat eetgedrag onderzoeken en aanpakken, je triggers, je overtuigingen en zelf-sabotage. Zodat je wel kunt genieten van eten, maar niet langer vervalt in snaai en snoepaanvallen.
Meer weten over mijn online programma “Een geweldige relatie met eten en je lichaam”? Kijk hier: https://online.eetpsycholoog.nl/
